Agresja i agresywność

Termin agresja oznacza fizyczny atak danego osobnika na innego. Nie można nazwać agresją np. sygnałów ostrzegawczych takich jak warczenie, pokazywanie zębów, czy znakowanie moczem terytorium. Nie można również nazwać agresją zachowań związanych z polowaniem, gdyż są one wynikiem konieczności zaspokajania głodu.

Termin agresywność natomiast oznacza skłonność osobnika do zachowań agresywnych. Możemy wyróżnić agresywność terytorialną, dominacyjną, związaną z macierzyństwem, etc. Agresywność może być wywołana strachem, bólem, może być wynikiem frustracji (jeśli pies nie może zaspokoić swoich potrzeb np. głodu). Pewna doza agresywności jest rzeczą naturalną i występuje u wszystkich żywych istot, także u człowieka. Na przykład agresywność dominacyjna większości samców jest rzeczą normalną, dlatego właściciel powinien starannie pilnować swojej pozycji przywódcy stada, aby nie dopuścić do konfliktu.
Od agresywności normalnej należy odróżnić agresywność patologiczną. Mamy z nią do czynienia, gdy pies jest nerwowy, lękliwy, przewrażliwiony, nadmiernie reaguje na wszelkie bodźce z zewnątrz. Silny lęk powoduje u niego reakcje agresywne, pies staje się nieobliczalny i niebezpieczny dla otoczenia.
Agresywność patologiczna jest często wynikiem niewłaściwej socjalizacji szczenięcia podczas pierwszych tygodni jego życia (z ludźmi i z innymi psami) a także z brakiem dostatecznej ilości bodźców zewnętrznych w tym ważnym okresie rozwoju.