Wzorzec rasy |
Wzorzec FCI nr 166
OWCZAREK NIEMIECKI
(Deutscher Schäferhund - German Shepherd Dog)
Kraj pochodzenia: Niemcy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 23.03.1991
Użytkowanie: Wszechstronny pies użytkowy, pasterski i służbowy.
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1 - Psy pasterskie.
Próby pracy wymagane.
HISTORIA WZORCA:
Wzorzec owczarka niemieckiego opracowany został przez Walne Zgromadzenie Członków Verein fur Deutsche Schaferhunde (SV) e.V., które miało miejsce we Frankfurcie nad Menem w dniu 20 września 1899 roku, na podstawie propozycji Meyera i von Stephanitza. Uzupełnienia do pierwotnego tekstu wprowadzone zostały na walnych zgromadzeniach w dniu 28 lipca 1901 i 17 września 1909, na posiedzeniu Zarządu SV w Wiesbaden 5 września 1930 i Komisji Hodowlanej i Zarządu SV w dniu 25 marca 1961, a także przez Światową Unię Klubów Owczarka Niemieckiego 30 sierpnia 1976 i 23 marca 1991.
WYGLĄD OGÓLNY:
Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym.
WAŻNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie: pies od 60 do 65 cm, suka od 55 do 60 cm. Długość tułowia jest o 10 - 17% większa od wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny (o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiego.
GŁOWA:
Klinowata, proporcjonalna do tułowia. Jej długość wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha i szeroka między uszami; nie może być ani ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest trochę zaokrąglone, bruzda czołowa nieznaczna.
Mózgoczaszka: tej samej długości co trzewioczaszka. Szerokość mózgoczaszki mniej więcej równa jej długości, nieznacznie zwęża się w kierunku kufy. Stop umiarkowany.
Trzewioczaszka: Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty; niepożądany wygarbiony ani wklęsły. Wargi suche, przylegające, ciemne. Trufla nosa zawsze czarna.
Uzębienie: Mocne, zdrowe i kompletne - 42 zęby zgodnie ze wzorem zębowym. Zgryz nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe. Wadą jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami. Kości szczęk dobrze rozwinięte.
Oczy: Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste, możliwie jak najciemniejsze. Oczy jasne niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa.
Uszy: Średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak ruchu, jak w spoczynku położone płasko do tyłu. Uszy miękkie lub obwisłe są wadliwe.
SZYJA:
Mocna, dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu.
TUŁÓW:
Górna linia płynnie przebiega od nasady szyi przez kłąb i lekko opada w kierunku zadu, który także jest lekko spadzisty. Grzbiet mocny, prosty i dobrze umięśniony. Lędźwie szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad długi i lekko spadzisty, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona.
Klatka piersiowa: Szeroka, o długim mostku. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie. Żebra umiarkowanie wysklepione. Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak i płaska.
OGON:
Sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia. Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony wyżej, ale nie powyżej linii grzbietu. Sierść na ogonie tworzy niewielką szczotkę. Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: Widziane z boku proste, widziane z przodu - idealnie równolegle.
Łopatki: Tej samej długości, co ramię, tworzą z nim kąt ok. 90 stopni (idealnie), w praktyce do 110 stopni. Łopatka i ramię dobrze umięśnione i przylegające do tułowia.
Łokcie: Nie mogą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu.
Przedramiona: Proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego.
Śródręcza: Ich długość wynosi około 1/3 długości przedramienia; są nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcza zbyt skośnie ustawione lub zbyt pionowe są wadliwe, ponieważ zmniejszają wytrzymałość.
Łapy: Raczej okrągłe, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, pazury mocne i ciemne.
Kończyny tylne: Trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu - równoległe względem siebie.
Uda: Szerokie i dobrze umięśnione.
Podudzia: Mniej więcej tej samej długości, co uda, tworzą z nimi kąt około 120 stopni.
Stawy skokowe: Mocne i wyraźne.
Śródstopia: Pionowe.
Łapy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione.
RUCH:
Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednie i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn, bo zmniejsza ono wytrzymałość ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd.
Sierść: Składa się z twardego włosa okrywowego i podszerstka. Włos okrywowy powinien być gęsty, twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki i gęsty. Na tylnych stronach kończyn, do śródręcza i stawu skokowego, włos nieco dłuższy, na udach tworzy niewielkie portki.
Maść: Czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym. Jednolicie czarne lub szare, śniade, czaprakowe - z maską. Biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek szary, z wyjątkiem psów jednolicie czarnej maści. Niedopuszczalna maść biała.
WYMIARY:
PSY: Wysokość w kłębie od 60 do 65 cm, waga od 30 do 40 kg.
SUKI: Wysokość w kłębie od 55 do 60 cm, waga od 22 do 32 kg.
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
WADY DUŻE:
Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa.Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane. Znaczne braki pigmentacji.
Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi. Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami dyskwalifikującymi.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Agresja, lękliwość, nerwowość. Stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim. Wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte jądra. Ślady korekcji uszu lub ogona. Wyraźne wrodzone lub nabyte wady budowy. Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów.
Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym. Wysokość poniżej wzorcowej lub większa o ponad 1 cm od wzorcowej.
Albinizm.
Maść biała, nawet i z czarną pigmentacją.
Włos kosmaty - długi, miękki, nastroszony włos okrywowy z podszerstkiem, frędzle na kończynach, pióro na ogonie, obfite portki, długi włos na uszach.
Włos jedwabisty - długi, miękki włos okrywowy bez podszerstka, często z przedziałkiem na grzbiecie, z frędzlami i piórem.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.